Zomerzonnewende, Midzomernacht, Litha

Op 21 juni vieren we Litha, de langste dag van het jaar en de kortste dag. Op deze dag (in een schrikkeljaar op 20 juni) heeft de zon, gezien vanaf de aarde, zijn hoogste of noordelijkste positie bereikt. Hier, op wat wij de Kreeftskeerkring noemen, staat de zon even stil, om op 24 juni zijn weg terug naar het zuiden weer te beginnen.
Wij noemen de zomerzonnewende van 21 juni Midzomernacht, en dat vieren wij graag uitbundig. Heerlijk! Ik ook! Maar eigenlijk voor is 21 juni het begin van de zomer. Dat zit zo:
De Kelten, die vele eeuwen in deze contreien woonden en sterk verbonden leefden met de natuur, kenden maar twee seizoenen: zomer en winter, licht en donker. De Kelten vierden dus met Midzomer echt het hoogtepunt van de zomer, het midden van de lichte helft van het jaar. (bron: http://www.thespiritofthegoddessis.nl).

Vanaf 21 december, het Joelfeest, kwam de zon, het licht naar ons toe en keerden wij steeds meer naar buiten. De zon klom als het ware steeds meer ‘omhoog’, tot hij op zijn hoogtepunt stond. De laatste weken met dat prachtige weer onder de vurige zon hebben we dat goed kunnen ervaren. De natuur en wijzelf zitten vol met vurige levenskracht en laten dat overvloedig zien.
Hoe belangrijk dit van oudsher al werd gevonden, is te zien aan markeringen in de natuur. Denk bijvoorbeeld aan Stonehenge in Engeland. Ieder jaar begroeten daar duizenden mensen op 21 juni de eerste stralen van de opkomende zon, die dan, gezien vanuit de steencirkel, precies vanachter de reusachtige Heelstone tevoorschijn komen.
De kerk heeft de oude natuurwijsheid nooit echt kunnen verdringen en hier en daar zelfs overgenomen. In sommige basilieken en kathedralen zie je hoe de zon op haar hoogtepunt door de rozetvormige ramen of een gat in de muur op een markant punt schijnt, zoals bijvoorbeeld in de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Chartres en de Kerk van Maria Magdalena in Vezelay, beide in Frankrijk.

Na drie dagen stilstand (solstitium oftewel zonnestilstand) gaat de zon vanaf 24 juni
(Litha of in de kerkelijke traditie Sint-Jan) weer langzaam van ons weg, daalt af naar de Steenbokkeerkring, en wij keren weer naar binnen. Ook een heel goede reden om te vieren! Want zonder duister geen licht, zonder naar binnen geen naar buiten, zonder vuur geen aarde, zonder mannelijk geen vrouwelijk.
Kortom, de winterzonnewende en de zomerzonnewende zorgen voor een perfect evenwicht in zowel de natuur als in onszelf.

Hoe vieren we de zomerzonnewende, Litha?
De zomerzonnewende vieren we met een vrolijk ‘vurig’ feest, met veel muziek, dans, bloemen, eten en drinken. Kampvuren en midzomervuren worden ontstoken om de zon te eren, om te reinigen en om om bescherming te vragen. Natuurlijk past de barbecue hier ook heel goed bij. Ik herinner me ook nog dat we in onze jonge jaren die nacht probeerden om niet te slapen… Grappig, waar ik toen nog niet bewust van wist, dat dat al zeer oude tradities waren.

Iets lekkers? Vlierbloesemsiroop. En lekkere hapjes met honing!

Ik wens jullie allen héél veel plezier!

Lees hier een bij de Zomerzonnewende passend verhaal over de strijd tussen Koning Eik en Koning Hulst