Shikshikshik

Met mijn 61 jaar kan ik me niet herinneren dat we eerder zo’n mooie herfst hebben gehad als dit jaar. ‘Herfst’ is sowieso al een ander woord dan ‘najaar’. Het najaar is nat. Herfst is goud. We worden omringd door goud!
 
Zaterdag liep ik met mijn man door het bos en de bodem was dik bezaaid met bladeren. Nog een weekje? Ik denk dat dan al het blad wel van de bomen is, het gaat nu hard.
 
Ik keek om me heen. De hoge takken, de lage takken. Geel, rood, bruin. Het wit van de berken dat nu witter lijkt dan ooit. De taxus daartussen diepdonkergroen – ze zeggen dat het het donkerste groen in de natuur is. Daar vlak voor een… ah, dat mag ik nog niet verklappen, want is een ‘facebook-quizvraag’ voor de deelnemers van het Bomenpad – licht met donkergroen. Prachtig.
 
En wat ik vooral ook prachtig vond… de gouden regen! Nee niet de klimplant. Ik bedoel de rode blaadjes die dansend naar de aarde dwarrelden. Als je mijn ogen echt wilt zien strálen, dan moet je op zo’n wandeling met mij mee gaan! Alle Vreugde stróómt in mij! En dan kan ik het niet laten. Het Kind in mij houdt zich niet langer in, is niet te temmen. Ik dans mee door het bos. Springend en schuivend. Want dat schuiven… daar knisperen de blaadjes zo heerlijk van. Shikshikshik…
En ik heb schikschikschik 😊