Nu de wereld weer een beetje in beweging komt, restaurants en theaters weer open zijn – ook ons theater – komt er ook weer een andere energie in mijn dagen. Voor Winterdijk30b, het theater van mijn man, verzorg ik de pr en daar komt altijd meer bij kijken dan we denken. De website, de social media, de boekingen, de verschuivingen. Er is altijd wat. Meestal leuk, soms niet.
De optredens zijn weer goed op gang gekomen. Dit weekend hadden we een heerlijk optreden van een origineel trio. Echt genieten van de eerste tot de laatste minuut. Daarna nog aangenaam napraten met een paar fijne gasten.
En toch zit er voor mij ook een andere kant aan. Ik kan hier doodmoe van worden. Jarenlang heb ik me daar ongelukkig bij gevoeld. Hoe kan het nu dat je iets zo leuk vindt en er toch zo moe van wordt? Inmiddels weet ik dat dat aan mijn gevoeligheid ligt. Maar nog belangrijker is, dat ik heb geleerd ermee om te gaan.
Dit weekend ook. Ik zat heerlijk te genieten achter in de zaal. Maar ik merk dat mijn energie naar voren reikt, naar de artiesten – waaromheen alles gebeurt – en naar de gasten. Hoe vinden ze het? Hoe zitten ze erbij? Genieten ze? Het zijn geen onzekere vragen, dat is een kwestie van voelen met mijn open hart. Zo is het gewoon.
Niet helemaal gewoon. Deze keer kon ik de hele middag bij het optreden aanwezig zijn, doordat ik voel hoe ik mijzelf terug kan halen. Dan ben ik in mijzelf gecentreerd en verankerd en voel ik ook om mij heen. Dit kost me geen enkele energie. Er is dan een innerlijke stilte of een vrede in mij, terwijl ik toch geniet van de muziek en het rumoer om mij heen.
Dat is pas ècht genieten 😊