Het jaar is weer heftig begonnen. We hebben al zoveel ontwrichtingen rond corona en nu kwam er deze weken ook weer een heleboel sh*t van een van de populairste televisieprogramma’s naar boven. Daarnaast lopen de spanningen aan de grenzen van Europa per dag op, met een mogelijke oorlog voor de deur.
Er is zoveel machtstrijd tussen mensen!
Ik probeer mij te verhouden tot de zaken die om mij heen in de wereld spelen. Ik kan de wereld niet redden. Dat is mijn taak ook niet. Ik, en ieder van ons, heb genoeg aan mijzelf te helen. En volgens mij gaat het daar juist om.
Uit persoonlijke ervaring weet ik dat psychische mishandeling en seksueel misbruik diepe sporen nalaten. De neiging ontstaat dan om die mannen die genoemd worden achter de tv-programma’s meteen aan de schandpaal te nagelen.
Is dat mijn taak?
Ben ik aanklager? Red ik daarmee de getroffen vrouwen, of probeer ik daarmee mijzelf te redden? Ben ik slachtoffer in deze? In de dramadriehoek Aanklager-Redder-Slachtoffer wisselen we even gemakkelijk van plaats als dat we een nieuwe jas aantrekken. En we schieten er niks mee op.
Ik denk dat het tijd wordt onze (vrouwelijke) spiritualiteit weer aan te spreken. Er is de laatste jaren teveel energie gestoken in strijd; ook vanuit de spirtuele vrouwenbeweging. Het is tijd dat wij, vrouwen en mannen, uit de dramadriehoek stappen. Dat we onze kracht erkennen, omarmen en eren. Dat we vanuit onze goddelijke kern onze plek innemen in de wereld. Niet een positie op de dramadriehoek, maar geankerd in onze eigen kern. En dat we daarmee aan anderen een voorbeeld geven dat te doen.
In onze kern weten we wie we ten diepste Zijn. We weten waar we voor staan. We weten onze grenzen en kunnen die aangeven. We hebben een innerlijk moreel kompas.
Juist – maar niet alleen – vrouwen hebben veel te lang en te vaak geleerd zich af te keren van hun diepste weten, zich aan te passen aan de wensen van anderen. Ze hebben daardoor niet geleerd om grenzen aan te geven.
Als we leven vanuit onze kern, hebben we respect voor onszelf en anderen.
Vanuit onze kern leren we kinderen – jongens en meisjes – leven met respect voor hun eigen en andermans diepste Wezen. Wie het goddelijke in zichzelf kent, herkent ook het goddelijke in de ander.
Stapje voor stapje veranderen we zo de wereld. Niet door de wereld te redden, maar door in jeZelf te gaan geloven.
Maar wat doe je dan als iemand over de schreef is gegaan? Of als er iemand dreigt met oorlog? Dan gaan we om de belaagden heen staan: hen beschermen en ruimte bieden voor hun pijn, woede en verdriet. En de rest door justitie laten uitzoeken. Dat is niet onze taak. Want als wij in de rol van aanklager gaan zitten, doen we dat vaak vanuit een onderliggend slachtofferpatroon en doorbreken we juist niets.
Laat de Voice of Holland vanaf nu betekenen dat wij onze eigen stem laten horen.